پرپر زد و پریشان گردید و رفت از حال            بر روی دستِ بابا خندید و رفت از حال

قلبش تکان تکان خورد و جایِ جرعه‌ای آب            تیری به حنجرش خورد! ترسید و رفت از حال

قنداقه غرق خون شد! پس ناتوان و آرام            بر دورِ لب، زبانش چرخید و رفت از حال

با چشم نیـمه بازش یکریز پلک می‌زد            یکریز دست و پایش لرزید و رفت از حال

شیرخواره بود و بابا برداشت از گلو خون            بر آسمانِ هـفـتم پاشـید و رفت از حال

گهواره کنج خیمه؛ بی‌تاب تاب می‌خورد            مادر دو دستِ خود را بوئید و رفت از حال!